Eurostar

Na de voltooiing van de Kanaaltunnel in 1994 begonnen de treindiensten van de Eurostar op 14 november van datzelfde jaar.

Delen van het hogesnelheidstraject waren destijds echter nog niet voltooid, de hogesnelheidslijnen op het Engelse vasteland, de High Speed 1, waren pas in september 2003 gedeeltelijk klaar. Station London Waterloo deed in de eerste dertien jaar dienst als Londense eindhalte, totdat St Pancras International voltooid was.

Na de ingebruikname van ruim 25 kilometer hogesnelheidslijn in het Verenigd Koninkrijk in september 2007 werd de reistijd op het traject Parijs – Londen teruggebracht tot 2 uur en 15 minuten (bij een recordpoging is de afstand in 2 uur en 4 minuten afgelegd), van Brussel naar Londen reist men sindsdien in 1 uur en 51 minuten.[1] Voordien duurde de reis van Parijs naar Londen 2 uur en 35 minuten en van Brussel naar Londen 2 uur en 20 minuten.

De treinen zijn gebouwd door Alstom en zijn gebaseerd op de TGV's. Het materieel werd oorspronkelijk Trans-Manche Super Train (TMST) genoemd. Ze konden rijden op 750 volt gelijkspanning (verwijderd na indienstneming High Speed 1) via de derde rail in Zuid-Engeland en verschillende andere bovenleidingspanningen. Met een wisselspanning van 25 kV kan de trein 300 km/h rijden. De trein heeft ook een andere maat om binnen het smallere Britse profiel van vrije ruimte (PVR) te passen. Een trein bestaat meestal uit 18 rijtuigen. Deze treinen zullen voor €100 miljoen een moderner interieur krijgen alsook wifi- en infotainmentmogelijkheden (real-time reis-informatie, video on demand, muziek en nieuws feeds).